ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ''ΣΦΑΞΕ ΜΕ ΑΓΑ ΜΟΥ....'' ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΤΟΥ 93 ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ STATUS

Ο κόσμος ανησυχεί. Κάθεται μακάριος, με το καφεδάκι ή το ουζάκι ή το κρασάκι ή το ουισκι (αναλόγως ώρας και ορέξεως) κι ανησυχεί. Κάθε τόσο τραβάει και μία φωνή ανησυχίας "που στο διάολο θα πάει αυτή η κατάσταση;" ή φωνή απελπισίας "δεν είμαστε κράτος" και κάποτε κάποτε γίνεται επικίωδυνα απειλητικός: "Δεν θα΄ρθουν οι εκλογές; Θα ρίξω λευκό. Όλοι τα ίδια κουμάσια είναι". Και αμέσως αλλάζει πλευρό ή πόδι στη δεύτερη καρέκλα ή χέρι στην τρίτη καρέκλα (αναλόγως τοποθεσίας και στάσεως).

Ο κόσμος ανησυχεί. Ανησυχεί και νιώθει απροστάτευτος. (Σημειώστε αυτή τη λέξη. Ισως είναι η πηγή των πιο πολλών δεινών στην εποχή μας). Απροστάτευτος. Κυνηγημένος και απροστάτευτος.

Όταν είναι νέος, νιώθει απροστάτευτος απέναντι στο κατεστημένο και αναζητάει τον πατερούλη (μοιραία μεσα απο το κατεστημένο). Όταν είναι πατέρας, νιώθει τα παιδιά του απροστάτευτα απ'τους χίλιους δαιμόνους που τα κυνηγάνε κι αναζητάει τον πατερούλη όλων των πατεράδων, που θα στήσει τα κάγκελα προστασίας των παιδιών (άσχετα αν βρεθεί και αυτός μέσα τους).Όταν εργάζεται νιώθει απροστάτευτος απέναντι στους εργοδότες κι αναζητάει τον δικό του πατερούλη (επι το αδρότερο "πατέρα" κι ακόμα πιο στιβαρό "εργατοπατέρα"). Όταν αγοράζει νιώθει απροστάτευτος απέναντι σ'αυτούς που πουλάνε κι αναζητάει άλλους πατερούληδες να τον προστατεύσουν (χωρίς να λογαριάζει ανταλλάγματα). Και βρίσκει. Πάντοτε βρίσκει. Δεν νομίζω να υπάρχει άλλο είδος που να προσφέρεται τόσο αφειδός όσο οι πατερούληδες. Παντού.

Σ'όλη τη γη κατα χιλάδες, υπάρχουν άνθρωποι που είναι έτοιμοι και διαθέσιμοι ν'αγκαλιάσουν με στοργή (μεχρι σκασμού) τους απροστάτευτοους όλου του κόσμου και να τους οδηγήσουν στο χρυσό κλουβί της απόλυτης προστσίας.(Θεέ μου πόση ανία! Γι'αυτό και μόνο θ'αξιζε μια μικρή ενάντια στους προστάτες).

Ο κόσμος ανησυχεί. Ανησυχεί για όλα εκτός απ'τους προστάτες του. Γι'αυτούς είναι σίγουρος κι ευγνώμων. Οι άνθρωποι αναλώνονται για το δικό του καλό και χρησιμοποιούν τις θεϊκές τους ιδιότητες για να κρατούν προστατευμένο απο τους κακούς αυτού του κόσμου και να του δείχνουν το σωστό δρόμο της ζωής. Αρκεί να είναι υπάκουος.

Το σωστό δρόμο να πετύχει (περιλαμβανομένου και του τι είναι επιτυχία). Το σωστό τρόπο να σκέφτεται. Τις σωστές επιλογές (αν του δοθεί τέτοιο περιθώριο). Το σωστό είδος δράσης. Αν είναι υπάκουος, δεν έχει δεν έχει ανάγκη. Είναι ασφαλής. Που και που συνέρχεται και βλέπαι κάτι "μέτρα" των πατερούληδων και κάπου περιορίζουν και τον ίδιο. "Μπά, σύμπτωση θα'ναι".
Δεν είναι δυνατόν. Οι περιορισμοί είναι για τους κακούς. Και συνεχίζει ήσυχος και αραχτός να ανησυχεί για όλα τ'άλλα. Γύρω του σφίγγει ο κλοιός της προστασίας. "Αυτό δεν θα το φάς, σου κάνει κακό. Αυτό δεν θα το πιεις, αυτό δεν θα το πεις, αυτό δεν θα το ακούσεις.Αυτό το απαγορεύει η ΕΟΚ, αυτό το επιβάλλει η κυβέρνηση, αυτό το πέτυχαν οι οι γυναικείες οργανώσεις".

Φοβάμαι ότι η ελευθερία του ατόμου κάνει κύκλους. Μόλις ο κόσμος τη θεωρήσει ένα απλό δεδομένο, τη διαθέτει εύκολα (ή μάλλον παρακαλεί να τη δώσει). Μόλις καταλάβει τι έχασε, επαναστατεί. Φοβάμαι ότι περνάμε μια τέτοια φάση του κύκλου σήμερα. Οχι μόνο εμείς. Όλος ο κόσμος, με πρώτη την Αμερική, που μπούχτισε την ελευθερία και τώρα κυνηγάει ο ένας τον άλλο για το παραμικρό. Γι'αυτό ανησυχώ. Άντε, εβίβα!

Συμπέρασμα: Όσα χρόνια και αν περάσουν αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ.....